Haarlem, 14 mei 2012

dag lieverds,

vanmorgen hoorde ik dat er een nieuw kind in mijn familie geboren gaat worden! De tweede dochter van m’n oudste zus is zwanger. Ze woont toevallig vlak achter me. We zien haar niet vaak, niet zo vaak als ik van plan was toen ik hoorde dat ze zo dicht bij me kwam wonen, maar het voelt prettig om haar zo in de buurt te weten.

De blijdschap bij de belofte van dit kind vervult me. Dat dit kind nu aan het groeien is, terwijl ik nèt in Barcelona ben geweest, waar ik de Sagrada Familia heb bezocht, als symbool van de oer-familie. Dat dit kind, terugrekenend, misschien nèt ontstaan was toen mijn broer en schoonzus hun 25-jarige verbintenis vierden en ik mijn nichtje zag en haar hoorde vertellen over haar nieuwe liefde. Dat ik dacht: “Wat maakt de liefde mensen toch mooi!”

Deze blijdschap garandeert natuurlijk niets. Niet dat dit kind nooit verdriet zal hebben, niet dat dit kind nooit eenzaam zal zijn of bang. Maar ik hoop dat het eens het besef zal hebben, hoe blij haar familie was met haar komst. Ik zag mijn moeders gezicht toen ze het me vertelde. Ik las de woorden van mijn zus en ik voelde de uitbarsting in m’n eigen hart. Er opent zich een nieuwe generatie in mijn familie en ik hoop dat dit kind ooit het besef heeft van de blijdschap en nieuwsgierigheid die het veroorzaakt heeft en dat dit vermogen van haar af te lezen zal zijn.

“Als het kindje binnenkomt, juicht het hele huisgezin.” Dat zijn woorden, waar ik mijn hele leven met grote handen van heb kunnen uitdelen. Het waren de woorden die mijn ouders op mijn geboortekaartje zetten.

liefs,