“Zou het niet makkelijk zijn, als iedereen zich niet alleen zou voorstellen met z’n naam, maar ook meteen met de functie in je leven?
Zo begon in 1997 mijn carrièreswitch. Niet alleen van de ICT-business naar massagebusiness. Tot dàt moment had ik de wereld verdeeld in mensen die ik liefhad en dus een rol mochten spelen in m’n leven en de mensen die stom waren en dus weg moesten. Ik maakte de stap van analyseren en programmeren naar aanraken.
Het was het begin van een spel, waarbij mensen functienamen kregen, zoals “dankbaarheid”, “begrip”, “mededogen”. Een weekendworkshop lang bewoog ik me tussen mensen met die namen, waardoor al m’n verhalen anders werden. Zo ontmoette ik “Mededogen” op de WC, kwam “Harmonie” binnenlopen als ik m’n man omhelsde en bleek “Waarheid” er helemaal niet zo happig op om mij te zien, ook al vond ik dat vanzelfsprekend omdat ze bij mij in de buurt woonde. Ik hoefde niemand meer buiten te sluiten: iedereen gaf informatie door de dynamiek in de beweging. Zelfs als ze stom waren. Juíst als ze stom waren.
Later begreep ik dat dit het principe was van systeemwerk. Ik heb dit gereedschap gekregen van Ton van Schaik . Met de principes er van heb ik de kunst van het conflict ontwikkeld, die er op gericht is om een conflict te herkennen als een dans van je verlangens en je bescherming.