Jaloezie

Het zat al in me toen ik nog jong was. JALOEZIE! Een prachtige zus die ook nog prachtige dingen kon maken. Waarbij de dingen die ik maakte als prutswerkjes afstaken. Ik bewonderde haar. Er was een tijd dat ik dacht dat ik een hekel aan haar had, vanwege de gemiste aandacht, maar nee, ik moet bekennen dat ik nog steeds verliefd op haar ben.

Het heeft lang geduurd: mijn studie naar haar stille schoonheid, haar vanzelfsprekende creativiteit, en mijn verlangen naar contact met haar.

Maar met vastberaden hand hield ik koers. Ook al had ik geen idee dat ik daar naar opzoek was, toen ik stopte met m’n automatiseringsloopbaan om “uit te zoeken wat ik nou eigenlijk wil”.

De eerste stap daarin was “contact maken met wat ik wil”. Dat begon met een opleiding massage, achteraf gezien een hele trefzekere manier om contact te maken. Het verlangen naar contact maken breidde zich uit naar alles wat een stille schoonheid had. En vanzelfsprekende creativiteit. Dat waren meer dingen dan ik dacht. Zoals agressie, pijn, machteloosheid, wraak en JALOEZIE. Dat ik inmiddels vertaal als “weten wat ik wil”.