gewicht geven aan
ruimte voor ontplooiing met
duidelijke lijn

de eerste woorden
hier denk ik nog dat ze van
mij zijn en blijven

de schaar wist hier nog
helemaal niet wat hij moest
doen geen draad te zien

schrijven ging beter
zonder bril de muziek en
ik en de letters

ergens tijdens het
schrijven werd het pas helder
dit wordt een kado

ach broeren wat ben
je groot geworden te groot
voor mijn gereedschap

donderdagochtend
denk ik dat het wel kan in
grotere ruimte

de naaimachine
brengt mij weer naar Vezelay
waar geen dieven zijn

ik bied mijn blauw aan
als samenwerkingsverband
voor lieve handen

met de wendingen
van Chartres in de benen
het B'roeren proeven

myn swarte fuotten rinne
oer de râne fan de krater
myn swarte fuotten rinne
oer de râne fan de wrâld

myn swarte fuotten rinne
oer de râne fan de krater

myn swarte fuotten rinne
en ik wol noch net nei hûs

ik wit net wêr't ik bin
ik wit net wat der komt

mar myn fuotten stampe fierder
oer de râne fan de krater

ik wol witte wa't ik bin
yn alle hoeken fan de wrâld
ik wol noch net nei hûs
ik wol it witte

ik bin de ûntdekker
fan it grutte ûnbekende yn my
ik bin de ûntdekker
myn spoaren binne farsk
alle dagen bin ik nij

ik ga gewoon door
op het punt waar gestopt is
in dezelfde kleur

grote gebaren
van mij in de steek doen
de lagen hechten

ik verander met het landschap
ik versmelt met de klimaten
ik ga op in alle kleuren
bijt me vast in elke taal

ik kolk met rivieren
leg het aan met metropolen
laat me vellen door de zon
laat me vullen met de regen

in woestijnen kook ik zand
drink ik thee met schorpioenen
zwem ik soepel als de slangen
onder koele rotsen door
in het ijsland ben ik bruid
slaap ik in een witte suite
op het hoogste hemelbed
zing ik liedjes van kristal

ik ben de ontdekker
van het grote onbekende in mij
ik ben de ontdekker
mijn sporen zijn vers
elke dag ben ik nieuw

maar vind mij als ik iemand vind
iemand die ik niet terugken
iemand die ik niet herken

vind mij als ik iemand vind
van wie jij niet meer houden kunt
vind mij, vind mij dan terug

You say the hill's too steep to climb,
Chiding!

You say you'd like to see me try,
Climbing!

You pick the place and I'll choose the time

And I'll climb
The hill in my own way
just wait a while, for the right day

And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hear the sound of the things you said today

Fearlessly the idiot faced the crowd, smiling
Merciless, the magistrate turns 'round, frowning
and who's the fool who wears the crown

Go down in your own way
And everyday is the right day
And as you rise above the fearlines in his frown
You look down
Hear the sound of the faces in the crowd

geen b'roeren te zien
zou je zeggen maar het zit
hun in de ogen

ik kreeg mijn moeder
aan het lachen
we weten niet meer
hoe het kwam

het had van doen met
wat er mag en
hoe dat ons
te pakken nam

ik kreeg mijn moeder
mijn moeder kreeg mij
we maakten ons krijgers
en troffen ons vrij

behoedzaam meet ik
de woorden die onderhand
hun eigen weg gaan

toen ik vanmorgen het kleed uitvouwde bleek het nog niet helemaal klaar

ik danste deze keer niet alleen
m'n labyrint-vrouw had aangekondigd er te zijn

bij elke nieuwe persoon voor de dansmeditatie overweeg ik om dan maar gewoon mee te dansen
(en besluit het dan toch gelukkig dat ik gewoon doorga met m'n kunst)

ik had haar de regels uitgelegd:
dit is je huiskamer je danst met jezelf en met je omgeving maar contact maken met mij hoeft niet behandel me als de schemerlamp of een leunstoel

zij koos de muziek
zichtbaarheid koos ze

en toen m'n draadje nèt te kort was om de laatste steekjes te doen
besloot ik om m'n regels te breken

en haar te zien

te lokken met m'n naald en draad om de laatste steekjes te doen

daarna heeft zij foto's gemaakt
van het afknippen van het laatste draadje

daar heb ik lang op geoefend want ze moest nog aan alle knopjes van het fototoestel wennen
(dan deed ie het weer niet en zij wist nog niet dat je hem niet moest geloven als hij zegt dat de batterijen op zijn)

maar gelukkig had ik een heel lang draadje
dus kon ik er telkens een stukje af knippen

totdat alles precies gelijk kon

en ik nog een centimetertje had om af te knippen

Ik laad het B'roeren achterop
Voorzien van nieuw omhulsel
Paradies omschrijft de verpakking
Wat ik aan inhoud heb gemaakt
Het lijkt niet te binden onder m'n snel

Maar klemmen dat kan ik hem wel
Overmoedig en vol vertrouwen
Dat het met me mee wil gaan
Bemerk ik bij het afstappen
De klemgaten in mijn tas

Waar het ongeschonden was
Bruusk besluit ik
Het B'roeren mag nooit meer mee
Achter op de fiets
Het moet maar afgelopen zijn

Misschien met de auto, of lopend, of in de trein
Maar zo geschonden
Mag mijn Hulsel nooit meer zijn