Vanaf 1982 woonde ik in een doodlopende straat. In de luwte gehouden en van zon verstoken door een metershoog gebouw.
Met gretigheid krijgend wat uit zichzelf niet stoppen kon.
Sinds november 2015 is het grote gebouwencomplex gesloopt. Ik kreeg eindelijk zicht op een kant van m’n huis die ik was gaan vermoeden, maar nog nooit zo open had gezien.
Daar pasten de woorden op, die ik uit de vaart van mijn krijgerschap had gesmeed.
-
-
-
hoe ik bang ben
-
-
-
nooit meer hoef ik nu te vechten
-
voor het recht
-
-
om bang te zijn
-
alles wat mij ooit wou slechten
-
bracht mij echt
-
en kreeg mij klein
-
kleiner dan ik ooit kon denken
-
fijner nog:
-
mijn element
-
waarin ik mij weer weg kan schenken
-
-
-
-
neergelegd
-
voor wie ik ben
-
-
-
hoe ik blij ben
-
-
-
altijd kan ik het weer
vinden -
wat in de weg van
-
vreugde is
-
-
-
-
-
-
-
ik hoef mij slechts
opnieuw te binden -
aan wat ik heugde
-
als gemis
-
-
-
zachter dan ik ooit kon harden
-
stil gebald tot
-
bliksemstem
-
-
waarmee ik
-
spinnend uit de liefste flarden
-
samenval
-
met wie ik ben
-
-
-
